باركونا، أطلقوا زغاريدكم و هنّئونا …
نحن من لا نغمض عينا أمام شاشة التلفاز
نهدّد، نردّد، نندّد … ثمّ … ننام
و بين أحضان موطني جنديّ جريح في قبره ينام …
يا أيّها المسلم … أيّها البطل الهمام
حرّمت ثوبي و أكلي و شربي …
حرّمت حتّى حبوب الصّداع و مشروب الزكام
ألم يحرّم الإسلام قتل النفس … وقتل المسلم للمسلم ألف حرام …
ألست أنت من هدّدتني و طاردتني في غفوتي و في المنام …
و غيّرت ديني … و حرّمت صوتي و وعدتني بالختان
ثمّ إغتلت جنود وطني وهم صيام
ثمّ رجمتني و أمرتني بالنقاب و وعدتني باليتم و بالخراب …
ثمّ إحتفلت بالبطولة و بالرّجولة
و وجدت لإحلال قتلي من السبب آلاف الأسباب
و إتهمتني بالعهر و بالكفر
و وعدتني في كلّ يوم بالنار و بالعذاب
ثمّ قرّرت فأنزلت ما إخترت لي من عقاب
حتّى أنّك نصّبت نفسك إلاها
له النهي و له الأمر و له الحساب
و نسيت أنّ الله فتح للرّحمة بدل الباب ألف باب و باب
يا معشر الأبطال … عفوا … يا معشر الكلاب :
ألا تعلمون أنّه من السهل أن نأمن غدر الذّئاب
بنور قنديل زيت و بشعلة أعواد الثقاب
ظلّوا ما إستطعتم بعيدا عنّي …
فمن يعشق النفايات غير الباعوض و غير الذباب …
هلاّ رحلتم فقد مللت أصواتكم … و سئمت ما تطلقون من نباح
سمعت أنّكم تنتظرون … تتربّصون … تعدّون العدّة و السّلاح
من قرّر أنّ دمي و عمري مستباح
و من قرّر فينا أنّ الإسلام جهاد للنّكاح
ألستم منّا .. ألسنا منكم …
ألم نقتسم يوما نفس الفرح، و نفس العيد و حتّى الألم و الجراح …
كأنّ كلّ الذكريات إغتالها الطّعون و رحلت رمادا مع الرّياح
حتّى أنّ اليوم لم يعد يومي
و موطن الياسمين أصبح موطن الأشباح
حتّى صباحي لم يعد يحمل نفس رائحة الصباح
يعبق برائحة الحداد و غزو الجراد و مجالس اليتم و النّواح …
ألم نتعلّم في المدارس أركان العبادة …
و أنّ الإسلام إيمان و شهادة
كأنّ دينكم ليس ديني
كأنّي اليوم غيري
إنسان مصدوم لا يملك لا حيلة و لا إرادة
تريدون إستبدالي بمواطن غيري
و تزوير بطاقة الهويّة
تدوّنون عليها إسمي : كائن ناقص
عنواني : موطن النجاسة
يستباح شرائي و بيعي على عتبات سوق الرّق و النــّــخاسة
عذرا لنقص بلاغتي و الثقافة
فأنا غيركم : حلمي وطن جديد … به رقص و بع عيد
و أحلامكم توحيد بلاد الخلافة
تمتلكون الجواري و السّبايا
و تسلّمون النساء هدايا
و تعقرون الإبل إحتفالا … يا أهل الكرم و الضيافة
و لا تؤمنون لا بالعلم و لا الثقافة
و تشيّدون بلاد أعلام الدّجل و الخرافة
حيث أستسلم للغيبوبة فأنام
و أكتفي بإجترار حبوب الصّداع
و إحتساء مشروب الزكام

بقلم : ” حنان العوّادي

The post “بطل همــام” , Un poème dédié à nos soldats martyrs first appeared on Baya.tn.

Il faut être femme pour comprendre pourquoi le 8 mars.

Il faut être femme pour comprendre les femmes.

Amoureuses avec passion – jalouses parfois sans raison. Battantes-résignées. Capricieuses-loyales. Douces-amères. Elégantes-négligées. Fofolle-raisonnablement sage. Généreuse-intéressée. Habile-maladroite. Intelligente-passionnée. Lunatiques-énigmatiques. Magnanime jusqu’à l’abnégation. Pudique-et par moment libertine. Rêveuses-mystérieuses. Réservée-altière. Se montrant belle mais en secret rebelle.

Julien CLERC chante à merveille cette richesse féminine dans “Femmes, je vous aime”.
Quand, enfant,la petite fille veut jouer au ballon ou aux soldats de plomb avec son frère et qu’on lui assène “c’est pas un jeu pour les filles c’est pour les garçons!”, son petit cerveau perplexe est désorienté: elle ne comprend pas pourquoi cette interdiction insensée.Mais elle avale.

Quelques années plus tard, on lui confie qu’elle ne doit pas rire aux éclats. Indécent!

Première leçon de résignation. Mais une autre injustice. Incompréhensible!
Pubère, elle commence un nouveau rapport avec son corps, elle se voit progressivement devenir femme et elle s’y plait. Mais autour d’elle, des regards louches, des insinuations malintentionnées parfois même un ordre sermonneur “Couvre ce corps désirable, source de problèmes pour les hommes”. Elle ne comprend pas: quoi? l’homme-être travailleur, rationnel, intelligent peut devenir ainsi esclave de ses pulsions? Et réagir bestialement à la vue de ses cheveux, de ses mains, de ses jambes… parfois même au son de sa voix?

Il lui faudra encore quelques années pour saisir et intégrer les codes sociaux qui lui inculquent l’idée qu’un mari “est une chance” qui peut-être ne se répètera pas, que le mariage est le but dans la vie d’une jeune fille. Plus que les études? Evidemment! Plus que son rôle social? Mais bien entendu!
Autre leçon! Autre injustice!

The post HYMNE A TOI, FEMME first appeared on Baya.tn.

Ne demandez pas aux leaders politiques quelle sera la place de la femme dans la Tunisie de demain. Ils n’en ont, pour la plupart, aucune idée. Donc, il leur faudrait comprendre votre véritable nature, ce qui fait que chacune de vous est une singularité, et votre nature est bien plus complexe que ce que les hommes peuvent imaginer.

N’attendez rien d’eux. Imposez votre volonté. Ne vous laissez pas réduire à quelques stéréotypes, ou à quelques clichés, je vous le dis sans démagogie mais aussi sans détour, car pour signifier à quelqu’un le rôle qu’il doit tenir, l’on doit connaître sa vraie nature, ses réelles capacités.

Vous seules savez de quoi vous êtes capables, et quelle place vous tiendrez dans la Tunisie de demain. Alors ne laissez personne vous réduire à sa propre perception. Et je vous le dis aujourd’hui, cette Tunisie de demain, fière de sa liberté retrouvée, ne pourra se faire qu’avec vous. Nous ne relèverons notre mère patrie qu’avec votre engagement. Qu’avec le concours et la volonté de toutes les femmes de ce pays. Ne laissez personne sous-entendre le contraire.

Il y a quelques semaines, une connaissance me disait que le rôle des femmes dans la politique se devait d’être mineur, ce à quoi je lui demandai pourquoi. Il me répondit simplement que c’était surtout des hommes qui avaient été tués pendant la révolution. Je lui fis remarquer que des femmes aussi avaient été tuées. Il me répondit que c’était sans commune mesure… Alors je lui ai répondu, pour chaque martyr de la révolution, combien de mères ont souffert et continuent de souffrir le martyr? Combien de femmes? Combien de sœurs? Combien de grands-mères? Et combien de filles?

Car cette cohorte de martyrs n’est pas sortie du néant! Ce n’était pas non plus une génération spontanée! Les enfants de la révolution comme tous nos enfants n’ont pas été conçus dans des creusets imaginaires! Non ils n’ont pas été forgés dans des forges de chair et de sang. C’est de vos matrices que sont sortis les libérateurs de notre Nation.

Et aujourd’hui je prends réellement la mesure et la signification de cette peinture de Delacroix «la liberté guidant le peuple». Ce qui fait la force d’une nation ce n’est pas le courage de ses hommes, mais bien la détermination de ses femmes. Dans mon travail, je me suis toujours entouré de femmes, à cela il y a une raison principale: c’est que vous allez toujours à l’essentiel des choses, car après le travail vous devez gérer aussi vos familles. Vous n’avez pas le temps ni le loisir de satisfaire à tous ces rituels d’après réunions où l’on parle de foot et de je ne sais trop quoi en prenant ses aises.

En une journée, l’homme n’a qu’une vie, quand vous, vous en avez deux voire trois. Ils ne vous trouvent que trop cérébrales, pas assez Cartésiennes, que vous ne vivez que dans la poésie des choses. Comme cela est vrai. Mais parce que la vraie vie est là. Tout homme découvre, un jour ou l’autre, qu’il fait de la prose comme monsieur Jourdain, le drame pour lui et pour notre humanité c’est qu’il ne découvre que cela. «Vivre de prose n’est que survivre. Car vivre réellement, c’est vivre poétiquement (E. MORIN)».

Vous êtes dans la vraie vie, dans le vrai ressenti des choses. Et cela ne pourrait être autrement parce que vous êtes la mémoire du monde. Je ne parle pas là de la mémoire propre au vécu de chacun, mais de la mémoire de tout ce qu’a traversé le genre humain. Chaque étape de notre évolution est gravée, enregistrée, en chacune de vous. Parce que vous étiez là au commencement et que vous serez toujours là à la fin des temps. «Mémoire matricielle qui définit tous les possibles du genre humain».

Chacune de vous est la Tunisie. Chacune de vous est la mère patrie. Et c’est grâce à vous que cette nation se doit d’exister. Vous êtes le futur des choses. Et vos filles portent déjà en elles les espérances de demain. Oui le futur a déjà pris racine dans le présent. Et il en a toujours été ainsi.

Vous avez aujourd’hui, plus que jamais, le pouvoir de faire que la Tunisie soit un véritable exemple de démocratie et de progrès. Non pas parce que vous allez faire reconnaître vos droits de citoyennes à part entière, mais par votre déterminisme, vous allez prouver que nous sommes entrés, de manière définitive, dans l’ère de la réciprocité totale et sans nuance.

Un magnifique poème soufi dit: «Devant ta royauté j’ai porté témoignage avant notre existence. En ce que l’œil voyait en une poignée d’atomes, témoin particulier dont à présent je comprends l’essence. Au moment du témoignage, il n’y eut aucune fausseté. La route que j’ai prise, je l’ai suivie dans la joie et la simplicité. Je n’étais plus un captif maintenu dans la réclusion».

L’origine de ma nature m’impose cette absolue vérité et personne ne peut dire la “vérité n’est pas“ sans ôter toute vérité à ses propres dires.

Abdallah Bejaoui

The post Lettre ouverte aux femmes tunisiennes! first appeared on Baya.tn.

في بعض الأحيان، في برهة من الزمان، ينقص الإيمان، و نقول للرحمان: “يا ربي علاش ما خلقتنيش ذكر، راهو كوني بنيّة مرّ، و في بلادنا مع ها البشر أمرّ و أمرّ..”

 لااااااء ردو بالكم تخممو نهار اني نتخلى على أنوثتي ، أبداً، أنا مرا ونص، أما هاو باش نقوللكم وقتاش نتمنى روحي عزري، إسمي مرسي ولا بدري و هاو وجهي يا البنات كان ما تقولوليش عندك الحق و تتمناو نفس الحاجة.. أيا سيدي نتمنى نولي منجي ولا مختار وقتلي  نطلع  في الكار!

أاااااه يا ربي آش عانيت من الكار، حتى المترو مش ناقص، تي وسائل النقل العمومية بصفة عامة، حتى اللواج خنّارو خنّار، و ذكروني نحكيلكم عليه نهار.. الحقيقة، في الكار، فما أوقات معينة تكثر فيها الحركات الرياضية و حركات الأصابع “اللاإرادية”. عامة الصباح أقل حركة، أهوكا يبداو عشاق الرياضة في الحافلات مازالو راقدين بعد ليلة طويلة في بار “علي ورق”، و حتى كان فايقين، يبداو مكوخرهم النوم  زيادة على اللزوم و يتثاوب في وجهك واحد، تتمنى للحظة الأرض تتشق و تبلعك وتمنع من موت محقق بسبب روائح قاتلة لا محالة. أما أكثر وقت لممارسة الرياضة في الكار يكون إبتداء من منتصف النهار، تسخن الدنيا و يسخن “الأبطال” و ينطلقو و يبداو الإنتشار، من ال28 إلى ال18ب إلى ال47.. كل واحد و قسمو، يطلعو في الكار، و بالطبيعة ما فماش موجب باش نقوللكم انهم “قاصين تساكرهم”،إي نعم، ناس محترمة و تفهم في الواجب و المعروف..

و تبدى رحلات البحث عن الفريسة مع تشغيل المحرك.. الكار تتحرك وهوما يتحركو، و ما تحلالهم الوقفة إلا وراء أنثى! تي

لاااء، شبي مخاخكم تاعبة و محدودة و تفكيركم سلبي!! هاذوكم جنود الخفاء إلي، كي الكار تشد فران على غفلة، يمنعوا هوما الطفلة، يحميوها من السقوط ولا إلتواء في الكاحل ولا إصطدام بالعمود!

يشدو ظهر الطفلة ثنية كاملة و يا فرحتهم يا هناهم كي تبدى الكار غاصة، و ما فما حتى بلاصة.. سبق و قلتلكم إن عملية إختيار التوقيت محكمة و ذكية، يا نصف النهار، يا الستة متاع العشية، تولي حالة الوقوف وراء البنية تلقائية و شرعية.. الكار تمشي و هو يزيد يلصق، خلي كي تبدى الطفلة معاها صاحبتها، و تبدى لاهية في الحديث، مش مركزة برشا مع “الأبطال”، ولا تبدى مسيكنة مرا خدامة حزام، تخمم على عشاء الأيتام و على بنتها الصغيرة إلي مازالت ما خلصتش الدروس الخصوصية و الأستاذ، على حرمانها من الإمتحان ، عاقد النية.. إي إي، حتى النساء الكبار، إلي بادي على وجوههم تعب و كدح النهار مستهدفات، تي الإناث الكل، من المتبرجات إلى المعريات إلى المحجبات، حتى المنقبات.. تي ماهو نساوين و عندهم تضاريس أمامية و خلفية..

حاصيلو عملية الإلتصاق و الإلتحام ماشية و تزيد و ندخلو في مرحلة “الإنتصاب الفوضوي”، إي نعم، في الكار، غير المرة هاذي “إنتصاب الأبطال” مش الباعة المتجولين.. أيا أكهو، أنا فاهمة و انتوما فاهمين، من غير ما نزيد نحكيلكم، باش نستر ما ستر الله، لواه نفضح في الأبطال، تي آش عملو هوما، الحكاية الكل، يمارس في الرياضة و في عادات سرية في أماكن عمومية!!!

حاصيلو الرياضة متاعهم فيها اصناف و أنواع، من الإلتصاق، إلى تخديم الأصابع، إلى النظر الثاقب و رياضة التكحيل، كل قدير و رقعتو!

تتفطن البنية إلي فما جسم غريب يلاصق جسمها، تدخل بعضها و تنسى اسمها.. هوا فما زوز أنواع من البنات، وحدة موصيتها أمها “بنيتي باللي يصير، يمسوك، ينطرولك شركتك، يعاكسوك، فمك ديمة ساكت، لين يحن ربي و تاخو كريهبة”.. تولي عاد الطفلة تسكت و تحاول تفلت من البطل، خايفة من اللام ولا الموس إلي ممكن في أي لحظة يتجبد و يرسملها شكل هندسي على خدها و هيا ماهيش ناقصة، تي هكة و نشالله تدبر راجل..

أما النوع الثاني إلي أكثر شوية جرأة، تتلفت و تقلو بعد ما تفيق “خويا ابعد شوية، علاش الضيق و التزرزيق؟”! يخزرللها البطل برقعة صحيحة و كل ثقة في نزاهتو، و “الرياضة أخلاق أو لا تكون” و يجاوبها “أختي كان مش عاجبك خوذ تاكسي!!”

عطيتونيشي الحق توا يا البنات، بعد ما سمعتو ها الحكايات و خذتو فكرة على رياضة الحافلات؟ (أكيد عندكم فكرة من قبل)

لنا الله يا فتيات، راهم الشامبيونز ليغ و البوندس ليغا و الكالتشو و جميع الكؤوس و البطولات ولات تتلعب في الحافلات و الميتروات!

صوت أنثى.

The post رياضة الحافلات :سيدي نتمنى نولي منجي ولا مختار وقتلي نطلع في الكار first appeared on Baya.tn.

نهارت إلي عملت الثلاثين، حزنت، بكيت، لين تنفخت العينين.. حكايات حبي الكل فاشلة و علاقاتي الكل داخلة في حيط و قداش منمرة تخطبت وبطلت و وصلت مائة مرة للعين وعمري ما شربت.. بكيت لين شبعت .. أما مبعد، مسحت دموعي و قلت “أنا مرا، أنا قويّة، أنا بألف راجل و صنعت روحي بإديّا، نعيش مبارة و لا نعطي للذّل كار، و لا حاجتي براجل ولا بصغار”، قلت هكاكة وسكّت.. مانيش عارفة بالحقّ نخمم هكاكة ولا نصبّر في روحي بكلمتين و نضمّد في جروح تنين..

دخلت الثلاثين نكركر في الساقين، وزدت العام و العامين و فاتو على الثلاثين ستّة سنين، ومكتوبي مازال ما وصلش، ما نعرفش عليه، وخّر، بطى، إدّعثر في الثنية، عامل بلعاني عليا، ماهوش جاي من أصلو، الله أعلم.. وماعاد حدّ يقلّي مازلت صغيرة أتو تاخذ.. ولّي كانو يقولولي “ربّي يقوي سعدك” و “ربّي يخفف مكتوبك” و “ربّي يجيبلك ولد الحلال إلي يستاهلك”.. ولاّو يقولولي “محسوب آش تعمل به راجل”، “كل واحد آش هزّت مغرفتو” و “عند ربّي خير” ولا “تي مازلت تتشرط؟ تي خوذ إلي يجي وكهو!”.. وتصنّفت رسميّاً في “قائمة العوانس”..

قعدت كان أنا ما خذيتش، وفدّيت، فدّيت من عروسات صحباتي ونفاسات بنات خالتي و من شريان الكادوات و رميان الفلوس، هاوحنّة، هاو وطيّة، هاو مطهّر وكبّوس.. تي ماهمش خير منّي صحباتي، تي آنا أزين وحدة في بنات خالاتي.. كهبّت على الأربعين و لا عاد متلفتلي نديدي ولا إلّي في الخمسين.. نديدي يلوّج في بنت العشرين، ياخدها و يبني معاها حياة و دار على طاقين، ولّي في الخمسين، يلوّج على خليلة في عمر بناتو، يرجّع بها شبابو و يعطيها إلي في جيابو..

نكذب.. حاجتي بيهم الراجل والصغار.. إي نحب نجيب صغير ونتعب ونتعذب و نسهر الليل و نلبّس الكوش ونحضّر الببرون و نمشي للفارماسي في أنصاف الليالي ويتحيّر على صغيري بالي، ونهزّ للرّوضة و نحمل في الدار الحوسة والفوضى ونخدم ونشقى ونصرف وناخذ قروضات ونتحمل مسؤوليات، المهم نجيب صغيّرات يملاو عليا الحياة..

و نحب راجل، إي نحب راجل يحبني ونحبو، و ميسالش كان تعاركنا ويسبّني ونسبّو ونباتو غضبانين و نصبحو متسامحين، و نهار يعجبو الفطور ونهار آخر يخرج يفطر في الشارع.. نهار يقول “نحبّك” و نهار يقلّي “ابعدني”.. نهار يقلّي “محلاك” ونهار يقلّي “نحب نرميك مالشبّاك”..

تعبت وفديت و جرات بياّ الأيامات و مشيت لوليا صالحين و لعرّافات، فلوسي مشات، إلي قتلي مكتوبك معقود في قبر مهجور، وإلي قتلي جابولك من المغرب بخور و سعدك مسحور ولازمك تذبح سردوك في داركم، تحت الصّور.. هبلّوني، عقّدوني، علّي بيّا زادوني.. مرجوني.. نحبّ نعرس.. نحب دار و راجل وصغار.. نحب روبة بيضة وحجامة ومكياج و تصاور و فيديووات و فواياج دو نوس و حواسات، و تنقص عليا الكلامات و السلامات و نستدعى الناس إلي سخفو عليا ولّي شمتو فيا ولي قالو ما عرستش خاطر ماهيش صبيّة ولي خطبوني و كي وفى المكتوب سبّوني وحلفولي إلي حتى راجل ما ياخوني.. نحب نعرس على خاطري و على خاطرهم.. آنا إلي نحب نشوف صغاري واحفادي.. و هوما إلي تعبوني و ظلموني و حكمو عليّا، لا قالو مكتوب ربي ولا رحموني..

صوت أنثى

The post ستة سنين بعد الثلاثين first appeared on Baya.tn.

عرفوا.. أنا اليوم بش نحكي.. بش نتكلم علي صار.. بش نحكي عالقهر و الدمار..

تعرفوا.. أنا اليوم بش نحكي.. بش نتكلم علي صار.. بش نحكي عالقهر و الدمار.. وقتها كان عمري ثلاثة سنين، طفلة صغيرة، ملايكة، فرططو يطير.. عصفورة جنة.. ماما تهزني لروضة فيها برشة صغار.. روضة مش بعيدة عالدار.. كنا نسكنو في المرسى، لحقيقة ما نتذكرش الحومة برشة.. أما نتذكر إلي صار عليا.. نتذكر كاينو صار البارح.. نتذكر وجهو وسمايلو.. نتذكر شعرو وحوايجو.. نتذكر الوجيعة والدم.. وشعري بين صوابع ايديه و ساقيا تحت ساقيه.. تعرفوا.. لليوم نكره اللون الأحمر..

توجعت.. حسيت.. وما فهمتش آش قاعد يصير عليا.. “أنس الكبير” كان ديما يهزني لبيتو ويشطحني وفما نساء معاه كان يصوروني وأنا نشطح كيما ولدتني أمي.. كنت نراهم يضحكو وعاملين جو، مشى في بالي حاجة باهية، كيف الجو إلي تعملهولنا “ستي” كي نغنيو ونشطحو في القسم.. ما جاش لبالي بش نحكي لأمي.. ويا ليتني حكيت.. يا ليتها أمي سألتني كل نهار اش نعمل ملي ندخل للروضة للي نروح للدار.. أمي ما نلومهاش، تخدم وتكلت على أيامها، في بالها متهنّية على بنتها عند المروّضة..

تعرفوا.. آش قولك قلبك يموت ملي عمرك ثلاثة سنين؟ آش قولك تكره الرجال من صحابك في المكتب لخوك لبوك الحنين؟ آش

قولك تعيش مقهورة وقلبك ينين؟ آش قولك تضيّع روحك ويفلت منّك احساسك؟ آش قولك تعيش غريبة بن أهلك وناسك؟

 وكبرت وكبر معايا الكابوس، و فرحة صغرك ما تتشراش بالفلوس.. أنا صغري عدّيتو تصاور تتعاود قداّمي، بين الدمّ إلي سال منّي، والشرطة إلي تسأل فيّا والوزيرة إلّي قالت الروضة خاطيها و واحد من العيلة استفعل فيّا! علاش، علاش هكا يصير فيّا؟ وعلاش بعد ثورة الحرية إغتصبو ألف بنيّة؟! قالولي ما تسكتش على الحق، اجري وأشكي! قلتلهم لشكون باش نشكي، في بلادي اغتصبولنا بناتنا بوليسيّة..

تعرفوا.. أنا صار عليا إلي صار.. وتدعثرت وطحت وقمت.. وكبرت.. وصنعت من ضعفي قوة ووقفت على ساقيّا.. قريت وسهرت ليالي ووصلت وكابوسي خرّجت منّو أحلام حقّقت منهم برشة حاجات وكل يوم نقدّم ميات الخطوات.. وحبّيت وإتحبّيت وخذيت.. إلي خلق ما ضيّع والمرّار إلي شربتو نبّت فيّا إصرار وتحدّي وغلبت نكبتي وبيدي ضمدّت جرحي ،خاطر أنا مرا..أنا قوية.. أنا تونسيّة حرة بنت تونسيّة..

أما خايفة على غيري.. خايفة على تونس بنساها ورجالها، “وطني يغتصب فيه رجال الأمن بناتنا، و يعتدي بالفاحشة فيه حراس رياض الأطفال على أطفالنا.. وطني اغتالوا فيه المناضل وسجنوا فيه بتهمة قبلة، وكلمة ولحن.. إلهي وطني عميق الجرح، كثير الدمع.. والجالسون على الكراسي لا دواء للجرح عندهم ولا منديلا للدمع..”

صوت أنثى

The post Voix d’une fille… voix d’une fillette de 3 ans violée! first appeared on Baya.tn.

Je veux un homme qui me lit… qui me suit… qui me fait autant de critiques que de compliments… qui me critique pour me faire avancer et pas pour m’emmerder… pour me faire sentir que je suis capable du meilleur… Un homme avec qui je ne stagne jamais… Un homme qui s’adresse à mon cerveau et à mon cœur simultanément…
suite page 2

The post Je veux un homme! first appeared on Baya.tn.

Je suis amoureux de toi ma belle princesse aux joues de framboises et aux yeux d’émeraudes… Tu as dissipé de ma tête l’obscurité qui la hantait avec la lumière éclatante de tes sourires, tu as débarrassé mon cœur de ses peines avec ta tendresse et ta douceur… Tu as changé la définition de l’amour pour moi, chaque goutte de mon sang en témoigne et crie ce que mon cœur ressent pour toi…

Que serait la vie sans tes rires ? Que serait la vie sans un regard de ta part chaque matin ? Que serait mon quotidien sans ta voix ? Que seraient mes nuits sans tes murmures me disant bonne nuit ? Je ne dirais pas que ça serait un enfer, car l’enfer sera sans doute plus clément et doux à vivre que l’une de ses abominables questions…

Grâce à toi, j’ai saisi la différence entre « Aimer » et « T’aimer »; « aimer » est un sentiment que tout le monde peut partager et mélanger avec l’hypocrisie et le mensonge, mais « t’aimer », c’est moi qui le ressens et te le dis, « t’aimer » est une définition pour moi, ça définit l’amour, le bonheur, la joie, la tendresse, la sensualité, la vie…

« T’aimer » est une raison de vivre que je me fais chaque seconde que le Bon Dieu me laisse respirer… J’ai tant changé grâce à toi, j’ai mûri, j’ai appris à avancer dans la vie, j’ai appris à assumer mes responsabilités ; voilà pourquoi je me mets à genoux devant toi et te demande la main, toi ma princesse à moi que pour un instant j’ai aimé, et pour le restant de mes jours je t’aimerai…

Ahmed Walha

The post Je te demande ta main… first appeared on Baya.tn.

Quant à mon cœur, il navigue comme un petit navire dans le calme, le doux océan de tes yeux beaux et grands…

Je reprends ma plume encore une fois, pour y mettre en lettres ses notes endiablées qui ne cessent de se révolter et de se mutiner dans l’unique but d’être déclarées.

Toi, ma princesse à moi, ma Valentine en qui je crois, souris-moi, regarde-moi, parle-moi… je suis si amoureux de toi…

Toi, laisse tes regards se poser sur moi et y graver au fond de mon cœur ton visage et ton prénom, une fois, deux fois, mille fois, jusqu’à ce qu’il n’y ait plus de place pour autre que toi…

Toi dans mes bras et le reste n’existe pas, plus de place, plus rien… juste toi, un trésor collé à moi, dans mes bras. Un paradis que tu sais créer à volonté chaque fois que je te sens entre mes bras, un paradis où nul ne peut y avoir accès, pas même Lucifer…

Donne-moi ta main, laisse-moi l’embrasser, laisse-moi encore une fois l’embrasser, non s’il te plaît ne la retire pas, laisse-moi l’embrasser encore et encore et encore… savourer cette tendresse en eux, cette douceur de peau qui enflamme le brasier de mon cœur et déchaîne les flammes de la passion d’un sentiment fort et sincère… d’un sentiment noble et grand… d’un amour chaud et brulant…

Tu n’es pas une femme, non désolé, je ne vois pas en toi une femme, c’est la bien réelle réalité… Oui, je ne vois pas en toi une femme, parce que je vois en toi LA FEMME,  LA FEMME de mes rêves, LA FEMME de mes envies, LA FEMME avec qui je me lève le matin et je me couche la nuit, LA FEMME qui porte mon nom et mes enfants, LA FEMME qui construit mon jour et ma nuit, mon aujourd’hui et mon demain, mes souvenirs les plus beaux et les plus ambigus, LA FEMME qui deviendra mère et mamy à mes côtés. LA FEMME qui me tiendra la main quand je fermerai les yeux pour la dernière fois…
suite page 2

The post Déclaration et souhaits first appeared on Baya.tn.

The post يا بابا … قوم first appeared on Baya.tn.